மரங்கள் பேசும் மொழி – நாம் கேட்க மறந்த இயற்கையின் குரல்

பூமியில் உயிரின் தொடக்கம் மரங்களோடு தொடங்கியது. ஆனால் மனிதன் முன்னேற்றம் என்ற பெயரில் தனது முதல் நண்பரை – மரத்தை – மறந்து விட்டான். நாம் இன்று வாழும் கான்கிரீட் உலகத்தில், காற்று, மழை, நிழல் என அனைத்தும் பணம் கொடுத்து வாங்க வேண்டிய பொருளாகிவிட்டது. ஆனால் மரங்கள் பேசுகின்றன; அவை சொல்லும் மொழி நம் காதுகளுக்குப் பொருளற்றதாக தோன்றினாலும், அது நம் வாழ்வின் அடிப்படையான உண்மையை வெளிப்படுத்துகிறது.

மரங்களின் அமைதி — ஒரு உயிருள்ள மொழி

ஒரு மரத்தின் கீழ் நின்று சில நிமிடங்கள் அமைதியாக இருந்தால், காற்றில் அதன் கிளைகள் அசையும் சத்தம் கேட்கும். அது ஒரு சத்தம் அல்ல; அது ஒரு உரையாடல். அந்த சலசலப்பு, பறவைகளின் கீச்சு, இலைகளின் இசை – இவை எல்லாம் இயற்கையின் உரை.
மனிதன் ஒருபோதும் கேட்காத ஒரு மொழியில் மரங்கள் பேசுகின்றன — அந்த மொழி “அமைதி”.

மரங்கள் சூரிய ஒளியை உறிஞ்சி, தங்களின் பசுமையால் காற்றை சுத்தம் செய்கின்றன. ஒரு பெரிய மரம் ஒரு நாளில் 250 லிட்டர் வரை நீராவியை வெளியிடுகிறது, இதனால் சுற்றுப்புற வெப்பநிலை குறைகிறது. அவை பேசாமல் தங்களின் செயலால் உலகுக்கு நன்மை செய்கின்றன.

வலி, மகிழ்ச்சி, பயம் — மரங்களுக்கும் உணர்வுகள் உண்டு

பல விஞ்ஞான ஆராய்ச்சிகள் மரங்களுக்கும் ஒரு “அறிவு” இருப்பதை நிரூபித்துள்ளன. மரத்தின் வேர் மூலமாக வேறு மரங்களுடன் தகவலை பரிமாறும் திறன் அவற்றுக்கு உள்ளது.
உதாரணத்திற்கு, ஒரு மரம் பூச்சிகளால் தாக்கப்பட்டால், அது அருகிலுள்ள மரங்களுக்கு எச்சரிக்கை “ரசாயன சிக்னல்” அனுப்புகிறது. இதனால் மற்ற மரங்கள் தங்கள் இலைகளை கடினமாக மாற்றிக் கொண்டு தங்களை பாதுகாத்துக்கொள்கின்றன.
இதுதான் “மரங்களின் சமூக அறிவு”.

மரங்கள் மகிழ்ச்சியையும் வெளிப்படுத்துகின்றன. நீண்டநாள் மழைக்குப் பிறகு கிடைக்கும் முதல் ஒளியில் அவற்றின் இலைகள் பச்சையாக மிளிரும்; அது அவற்றின் சந்தோஷ சிரிப்பு.

நாம் கேட்க மறந்த குரல்

மனிதன் மரங்களை வெட்டும் போது, அந்த இடத்தில் எழும் மௌனம் – அது மரத்தின் இறுதி குரல். அந்த குரல் நமக்கு கேட்காது, ஆனால் பூமிக்கு அது ஒரு பெரிய இழப்பு. ஒவ்வொரு வெட்டப்பட்ட மரமும் ஒரு உயிரின் மூச்சை நிறுத்துகிறது.
மனிதன் வளர்ச்சி பெயரில் இயற்கையின் உரையாடலை மூடி விட்டான்.
ஒரு நாள், காற்று மாசாகி, பறவைகள் காணாமல் போய், வெப்பம் அதிகரிக்கும்போது, மரம் பேசாத குரல் தான் நம்மை நினைவூட்டும் – “நான் உனக்கு நிழல் கொடுத்தேன், நீ எனக்கு வெட்டுகை கொடுத்தாய்.”

மரங்களின் மன அமைதி மனிதனுக்கான மருந்து

மரங்களுடன் சில நிமிடங்கள் செலவிடுவது, நம் மனஅழுத்தத்தை குறைக்கும் என்பதை பல ஆராய்ச்சிகள் கூறுகின்றன.
“Forest Bathing” என்று அழைக்கப்படும் ஜப்பானிய நடைமுறை, மரங்களின் அருகில் சில மணி நேரம் நடப்பதன் மூலம் மனநலம் மேம்படுகிறது என்பதைக் காட்டுகிறது.
இது மரங்களின் வாசனை, காற்றின் சுழல், மற்றும் இயற்கையின் அலைபாயும் ஒலி – இவை நம் மூளைச் செயல்பாட்டை சமநிலைப்படுத்துகின்றன.

மரங்கள் மனிதரின் மனநிலையை புரிந்து கொள்கின்றன போல உணரப்படலாம். ஒரு மரத்தின் அடியில் அமைதியாக அமர்ந்தால், அது நம்மை ஆறுதலாக சுற்றி வைக்கும். அந்த அமைதி தான் மரத்தின் பேச்சு.

நம்மால் கேட்கக்கூடிய வழி – இயற்கைக்குள் திரும்புவது

இயற்கையின் குரலை மீண்டும் கேட்க நாம் தொழில்நுட்பத்தை விட்டு சில நிமிடங்கள் விலக வேண்டும்.
ஒவ்வொரு வாரமும் ஒரு மணி நேரம் மரங்களால் சூழப்பட்ட இடத்துக்கு செல்லுங்கள். மொபைல் ஒலியை அணைத்து விட்டு காற்றின் இசையை கேளுங்கள்.
மழையில் நனைந்து பாருங்கள்; மரத்தின் இலைகளில் துளிகள் விழும் சத்தம் ஒரு பாடல் போல் தோன்றும்.

நீங்கள் அதில் அமைதியை உணரும்போது, மரம் பேசும் மொழியை புரிந்து கொள்வீர்கள் —
அது சொல்லும்: “நான் உயிரோடு இருக்கிறேன்; நீயும் உயிரோடு இரு.”

மரங்கள் மற்றும் மனிதன் – உறவின் தொடர்ச்சி

மரங்கள் நம் முன்னோர்களின் மரபு. பல கோயில்களில் மரம் ஒரு தெய்வீக சின்னமாக வணங்கப்படுகிறது. காரணம், அது கொடுக்க மட்டுமே தெரியும் உயிர்.
மனிதன் நிழல் தேடும் போது, மரம் தன்னைத் தியாகம் செய்கிறது. மழை வரும் போது கிளைகளை விரித்து துளிகளை தாங்குகிறது. வெயில் வந்தால் நிழல் தருகிறது. மரம் எதையும் எதிர்பார்க்காது, ஆனால் எல்லாவற்றையும் பகிர்ந்துகொள்கிறது.

அது தான் மரங்களின் உண்மையான மொழி — அன்பும் தியாகமும் கலந்த அமைதி.

நாம் செய்ய வேண்டியது

இயற்கையின் குரல் மறையாமல் இருக்க நாம் செய்ய வேண்டியது மிகச் சிறியது.
ஒரு மரம் வெட்டப்படும் இடத்தில் இரண்டு மரங்களை நட்டுவிடுங்கள்.
உங்கள் வீட்டின் முன் ஒரு துளசி அல்லது வேம்பு மரம் வளர்த்தால் கூட, அது ஒரு உயிருக்கு மூச்சு.
மழைநீர் சேகரிப்பும், பசுமை பரப்பும் — இவை எல்லாம் மரங்களின் மொழியை நீட்டிக்கும் வழிகள்.

ஒரு மனிதன் தனது வாழ்நாளில் 75 மரங்களை நட்டால், அவர் இறந்த பின்னும் ஆயிரக்கணக்கான உயிர்களுக்கு மூச்சாக இருப்பார்.
அந்த நினைவுதான் உண்மையான நித்திய வாழ்வு.

மரங்கள் பேசுகின்றன — ஆனால் நாம் கேட்க மறந்துவிட்டோம். அவை ஒவ்வொரு நாளும் காற்றில், மழையில், பசுமையில், அமைதியில் பேசுகின்றன. அந்த மொழியை கேட்க நம் இதயத்தை திறந்தால் போதும்.

மரங்களை நேசிப்பது, இயற்கையை காப்பாற்றுவது, மனிதன் தன் மூச்சை காப்பாற்றுவது போலே.
இயற்கையின் குரலை மீண்டும் கேட்போம் – ஏனெனில் அந்த குரல் தான் நம் எதிர்காலத்தின் நம்பிக்கை.

மேலும் தொடர:

உலகை மாற்றும் புதிய புரட்சி